در فراق شهید مصطفی صدرزاده و تقدیم به تمامی عاشقان و دلتنگان مدافعان پر کشیده به سوی آسمان
تقدیم به تمام مدافعان ایرانی ، افغان ، پاکستانی ، عراقی حریم آل الله و خانواده های ایشان
دوباره خیره به عکست هنوزم جنگ است…
دلم براى شب نوحه خوانیت تنگ است…
غروب و عکس تو و باز درد دورى تو…
دریغ از نم اشکى که بغضم از سنگ است…
چه شد قرار من و تو در اربعین حسین…
چه شد تو رفتى و اما کمیت من لنگ است…
هزار بار پس از تو نرفته برگشتم…
چه شد که طى مسیرم شبیه آونگ است…
نفس به یاد تو گاهى مسلسل و تک تیر…
صداى قلب من و تیرها هماهنگ است…
هنوز باور من نیست پر کشیدن تو…
دلم برای نگاهت، چقدر دلتنگ است….
تمام شادى و اشکم…تمام احساسم…
تمام زمزمه ام این نوا و آهنگ است…
“چقدر این تن خاکى براى من تنگ است…
نفس کشیدن من بعد مصطفى سخت است…”
از :
https://telegram.me/Labbaykeyazeinab
دیدگاهتان را بنویسید