Amg-Fars.IR

شهدا کبوتر

ما گر زسر بریده می ترسیدیم در محفل عاشقان نمی رقصیدیم / حرف دل فقط همین

ما گر زسر بریده می ترسیدیم
در محفل عاشقان نمی رقصیدیم

این روز ها پس از سقوط روستای خان طومان در جنوب حلب بدست تروریستها شاهد یک سری از واکنش ها و اظهار نظرهای عجیب و بعضا غریب ! در فضای مجازی بودم ؛ که بسیار مایه تعجب بود .

چند پرسش اساسی در این زمینه قابل تامل هست

عزیزانی که به این شدت و هیبت به ناگاه شروع کردن به چاک دادن سینه و وا هم وطنم وا هم وطنم سر میدن تا الان کجا بودند ؟ چرا در این چند سال خبری از این عزیزان و بعضی هنرمندان عزیز نبود ؟
تا حالا شهید نداده بودیم ؟ چرا نداده بودیم ، بسیار بیشتر هم داده بودیم ، تا دلت بخواهد تاریخ این سرزمین پر هست از روزهای کربلایی ، چه بعد از انقلاب چه قبل از انقلاب ..

از کدام درد دل باید گفت ؟؟
آدم از بعضی دوگانگی ها و  دو رویی ها دلش میگرد …

اوون جوانهای معتقد و مومن سپاهی و ارتشی که برای نبرد با تکفیریهای جاهل عازم سوریه و عراق میشوند ؛ کسانی هستند که برای رهبر این سرزمین جان میدهند و عاشق رهبرند ، عاشق ولایت فقیه .. بعد چطور هست کسانی که نه برای رهبر ارزش قائل هستند و نه برای روحانیت و نه برای ولایت فقیه ؛ اینطور برای این شهیدان خصوصا شهدای مدافع حرم سینه چاک میکنند ؟؟
اول به آرمان این شهدا احترام بگذارید ، اول با تفکرات این شهیدان عزیز همسو شو ؛ بعد برای این شهیدان سینه چاک کنید و از مسئولین طلب کنید که چرا شهید شدند .

به قولی قسم حضرت عباست رو قبول کنیم یا دم خروس را .

قسمت دیگر سخنم با عزیزانی هست که از صمیم قلب برای شهدای اخیر غمگین اند .

تاکید میکنم به هیچ وجه قصد توجیه کاستی هایی که نیروهای ما در سوریه با آن دست و پنجه نرم میکنند را ندارم و یا مشکلات فرماندهی و نحوه ی جنگیدن و ..

همه ی اینها در جای خود قابل بحث و پیگیری ست .

ولی آنچه که امروز شاهد آن هستیم ، ایستادن تمام جبهه ی کفر در برابر تمام جبهه ی حق است ؛ به گواه تاریخ شهادت جز جدایی ناپذیر این راه هست بنابراین اگر غمی از این راه بر شما وارد شد صبر کنید که امام سجاد علیه السلام فرمودند :

کشته شدن عادت ما و شهادت کرامت ماست.

مطمئنا خون شهدا هیچ وقت پایمال نمیشه و ثمره اش را شما و آیندگان خواهید دید ، همانطور که خون امام حسین علیه السلام در طول تاریخ هیچ گاه محو نشد . همانطور که الان ما میراث داری خون شهدای ایرانی هستیم به بلندای تاریخ .

در جنگ پیروزی و شکست هست ، پیشروی و عقب نشینی هست ، آنهم در صورتی که ایران به هیچ وجه بصورت گسترده وارد نبرد نشده و یگانها و نفرات بصورت بسیار محدود به سوریه اعزام میشوند .

متاسفانه نمیشه در اینجا بعضی مسائل رو باز کرد ..

اینهایی که الان در حال مبارزه هستند در واقع پیش قراولان ایران در منطقه هستند و نه کل توان نظامی ما ..

همین نیروی اندک تا اینجای کار از سقوط سوریه جلوگیری کردند ..

صبر کنید .

صبر .

در این بین شهدای غیر ایرانی رو فراموش نکنید .

مخصوصا شهدای مظلوم و گمنام لشگر فاطمیون ، برادران افغانی و پاکستانی ما .

چه رشادت ها و چه خون هایی که از این عزیزان بر زمین ریخت .. تاریخ هیچ وقت چنین بزرگمردانی رو فراموش نمیکنه ..
این رو هم بدونید بیشتر شهدای خان طومان از فاطمیون بودند و نه ایرانی ها …

و

دیگر هیچ ..


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *